“L'Auditori'miz, TNC'miz, Disseny Hub'ımız var... onları birleştirelim, Plaça des Arts'ı kuralım!”

Robert Brufau, L'Auditori de Barcelona'da 18 yıldır görev yaptığı 7 yılın ardından, iki hafta içinde ailesiyle birlikte valizlerini toplayıp Nobel Ödül törenlerinin yapıldığı ve Kraliyet Stockholm Filarmoni Orkestrası'nın evi olan Konserthuset'in sanat yönetmenliğini üstlenecek. Dokuz yaşındaki ikizleri, taşınacakları haberine farklı tepkiler verdiler - "biri sevindi, diğeri sevinmedi, ama o pragmatik biri ve İsveç'te ne yediklerine bakmaya başladı" - ancak evdeki herkes dili öğreniyor. Mollerussa doğumlu müzisyen, yönetici ve programcı, tesiste geçirdiği zamanı olumlu değerlendiriyor: OBC'nin yenilenmesi, salonun akustiğinin iyileştirilmesi, podyumda cinsiyet eşitliği...

Ayrıca okuyun

En çok gurur duyduğunuz şey nedir?

Bir yandan da ekipmanın sanatsal kişiliği. Ülkenin müzikal zenginliğini ve karmaşıklığını yansıtan L'Auditori'ye belli bir bütünlük kazandırdık ve bunu uluslararası sahneye de yansıttık. Ve şehrin ekosistemiyle (Palau ve Liceu) iyi bir şekilde bir arada yaşadık, modernliğin ve çeşitliliğin değerini artırdık. Günümüzde kamuya açık bir klasik müzik tesisi çeşitliliği benimsemeli, yaratıcılığı teşvik etmeli ve azınlık müziğini benimsemelidir: Özel sektörle haksız rekabete girmeden yeni müziğe adım attık ve modern müzikte bir oyuncu olmayı başardık. Ve Sit Back hakkında konuşmaya başlayana kadar durum böyle değildi: Biz genellikle kiralama perspektifinden çalıştık, bunu da yaptık, ama giderek bu bir ortak küratörlük veya ortak prodüksiyon haline geliyor. Sonuç olarak çeşitlilik L'Auditori'nin tüzüğünde yer alır, bu nedenle dört salonu vardır ve bu durum Cité de la Musique'e de yansıtılmıştır.

Artık bir sığınağa benzemiyor mu?

Mahalleye daha açık, toplumsal dokuya daha geçirgen olabilirdi. Ama biz onu kadın müzisyenlere adanmış bir meyhaneye dönüştürdük.

İsveç'te bir besteciye sipariş üzerine daha fazla ücret ödeyebilir misiniz?

Hayır, bu pazarlar çok standarttır. Yayıncılar şeffaftır: Ana organizatörün ne kadar ödeyeceğini ve diğer orkestraların ne zaman çalacağını size söylerler.

İyi bir zamanda ayrılıyorum, OBC'de büyümeyi net bir şekilde gördük; Başka birinin gelip kendi projesini yapmasının zamanı geldi."

OBC’yi nasıl değerlendiriyorsunuz?

En zor ve en karmaşık kısım burası. Yedi yılda yüzde 30 oranında yeniledik. Kamu sektöründe işe alımları yasaklayan 2008 tarihli yasa (temel bir hizmet değilsen emeklilik maaşlarını bile değiştiremezdin) tüm enstrümanı daraltıyordu. 74 müzisyenle işe koyulduk, bir yeniden yapılanma planı yapmamız ve fon bulmamız gerekiyordu. Yenilemeleri ve erken emeklilikleri toplayınca 23 tane daha ekledik. Ve bu yorucu, çünkü insanları eklediğinizde ve bir şeyleri değiştirdiğinizde baskı ve hırs yaratırsınız: turneye çıkarlar, bunu kaydederler... Bu anlamda, çok iyi bir zamanda ayrılıyorum: açıkça büyüdük ve bir başkasının onların projesiyle gelmesinin zamanı geldi.

Haftada üç konser veriyordunuz, şimdi iki konser veriyorsunuz, orkestra seyirci kaybetti mi?

Güzel bir soru. Bütçe dengesi iyi, çünkü daha fazla aktivite yaptığınızda daha fazla kazanıyorsunuz ama daha fazla harcıyorsunuz, bu yüzden burada bir ayarlama yaptık. Orkestranın Barselona kadar büyük ve zengin bir alanda üç konser verdiği başka bir şehir bilmiyorum. Stockholm'de iki tane var, ikisi de büyük orkestralar. O yüzden uygun olduğunu düşünüyorum. Bazı programlarda OBC üç kişi yapıyor, ancak giderek daha az yapıyor, çünkü iş yükü çok fazla: daha önce tükenmişlik sendromu ve kazalar oluyordu; çok daha az hasta günü var.

Salonlar doluysa iki konser harika olur. Dolu mu?

Hayır, ama Pau Casals bu şehir için fazla büyük. Başarılı bir konserde 1.600 kişi varsa ve kapasiteniz 2.200 ise... Aboneliklerin azaldığı ve bu modelin değişeceği açık. Gelir açısından daha iyi durumdayız: Sezonluk biletler dışında kalan her şey giriş bileti. Son dakikaya kadar doluluk oranının ne olacağını bilmediğiniz için sıkıntı çekiyorsunuz ama pandemi öncesine göre gelirinizde artış görebiliyorsunuz. 8.000 abonemiz vardı, şu an 5.000'e düştük; Antiga, Cambra ve La Banda'dakileri de sayarsak 7.000.

Ludovic Morlot'un sözleşmesini yenileyip yenilemeyeceğini bilmiyorum; "Önümüzdeki birkaç yıl ve yeni yönetimle kuracağı ilişki önemli."

Ludovic Morlot'un 2027-28 sezonu için OBC'deki ilk 11'deki pozisyonu sona eriyor. Sizce yeniler mi?

Bilmiyorum. Önümüzdeki yıllar ve yeni yönetimle kurulacak ilişki önemli. Ve orkestranın yaşadığı mutluluk anının nasıl devam ettiğini görün. Morlot ile altı yıl süren sıkı çalışma bir projeyi geliştirmeye yetecekti. Ve evde çok iyi bir ekip var.

Akustik iyileştirmelerden sonra Pau Casals Salonu'nun hala İspanya'nın en iyi senfoni salonu olduğunu düşünüyor musunuz?

Çok net anladım. Geçtiğimiz günlerde ONE ve OBC arasında yaptığımız değişim konseri için Madrid'deki Ulusal Oditoryum'daydık. Ve benimle birlikte olan, adaletle hükmedenlerin hepsi aynı görüşteydiler. Şimdi müzisyenlere sorsanız, onlar Ulusal Oditoryum'a aşık. O an yaşadıkları deneyimi çok beğendiler.

OBC kürsüsünde konuk şefler arasında eşitlik sağlamayı amaçladığınız için çok fazla eleştiri aldınız mı?

İlk başlarda biraz vardı... bazı müzisyenlerden, evet. Daha çok evin içinden geliyordu. Yol boyunca risk aldık. Durumu değiştirme hedefini koyduğumuzda sektörde ve pazarda bir dönüşümün ortasındaydık. Kayıt yaptırdık ama asfalt yol değildi. O hafta orkestranın başında bir kadının olması ve en yetkili kişi olması alışılmadık bir durumdu. Simone Young'dan başka pek bir şeyimiz yoktu. Ajanslarla görüşmeye başladık, araştırmaya başladık ve keşfedilmeye değer bir pazar olduğunu gördük. Bir süredir podyumda kadın-erkek oranı 50/50'ydi. Mantıksal olarak daha genç bir profile sahipler ama bunu başardık. Her zaman kaliteden başlıyoruz tabii ki.

Kamu konsorsiyumu olmak mümkün mü?

Avantajları var, donanımlısınız ama etkisiz, sistem işe uyum sağlamıyor. Bu dönemler bizi daha çevik ve esnek olabilmek için yasal statümüzü değiştirmemiz gerekip gerekmediğini düşünmeye zorluyor.

Ayrıca okuyun

L'Auditori'nin yönetimini devraldığında hedefi Les Arts meydanını inşa etmekti.

Ve hiçbir şey kıpırdamadı. En çok yaklaştığımız yer süper adalardı. Mevcut hükümetin bu konuda çok bilinçli olduğunu ve önemli mimar gruplarından öneriler geldiğini biliyorum. Çünkü sonuçta zor olan şey referans ekipmanları üretmektir, L'Auditori, TNC, Disseny Hub. Onlarda zaten var. Gelin onları birleştirelim, Les Arts'ı kare yapalım! Ortak kullanıma yönelik alanlar yaratılabilir: Oditoryum ve Ulusal Televizyon'un (TNC) program yapabileceği, kamuya ait açık hava Yunan tarzı bir tiyatro hayal edin. Ve Moneo'nun öngördüğü restorasyonu Meridiana'ya giden alanda düşünebileceğiz.